Menu

Wyszukiwanie

Licznik

Liczba wyświetleń:
2990444

HISTORIA PARAFII I SANKTUARIUM MARYJNEGO

Cudowny obraz Matki Bożej Pieczyskiej

Parafia Narodzenia NMP w Pieczyskach została erygowana już w 1452 r. Wtedy to trzej bracia Fryczowie: ks. Mikołaj - kanonik płocki, ks. Piotr - proboszcz sochaczewski i Adam Frycz - ówczesny dziedzic dóbr pieczyskich, wznieśli drewniany kościół i uposażyli nową parafię Do budowy świątyni skłoniła braci Fryczów ludowa tradycja o objawieniu się Matki Bożej. Maryja zdążając do Pieczysk pozostawiła odcisk swej stopy w głazie polnym. Kamień ten, tak zwana Stopka Matki Bożej, znajduje się około pół kilometra od dzisiejszej świątyni. Pierwotny kościół Fryczów prawdopodobnie spłonął pod koniec XVI w. Drugi kościół, murowany w stylu gotyckim, ufundowany został w 1603r. przez Adama Mniszewskiego, starostę i kasztelana litewskiego.Z W czasie powstania listopadowego w 1831 roku, świątynia ta została splądrowana przez oddziały rosyjskie, a księgi metryczne i dokumenty parafialne zaginęły, gdyż musiał opuścić kraj kolator, który je na swoim dworze przechowywał. W 1836 roku kościół wyposażyła rodzina Potockich po pożarze, który prawie strawił jego wnętrze. Świątynia ta trwała niezmieniona do 1904 roku, aż do czasu, gdy gwałtowne burze i powódź jaka wtedy miała miejsce, zalała kościół i podmyła jego fundamenty. Ówczesny proboszcz parafii ks. Feliks Sobolewski wraz z Teodorem Pełczyńskim, rejentem z Góry Kalwarii założył Komitet Odbudowy Kościoła. Ofiary na budowę świątyni były zbierane we wszystkich guberniach Królestwa Polskiego.

Kościół przebudowano w latach 1904-1908K, nadając mu cechy neogotyckie wg projektu Wacława Zaremby z Warszawy. Jest to kościół trójnawowy, orientowany. Ze starej świątyni z 1603 r. zachowało się tylko prezbiterium wraz z rokokowymi ołtarzami, amboną i chrzcielnicą z XVIII w. Starą zakrystię od północy zamieniono na kaplicę, do której ze składek parafian ufundowano w 1910 roku ołtarz z obrazem Zesłanie Ducha Świętego pędzla K. Mastelskiego. Jest to jedyny neogotycki ołtarz w kościele. W ołtarzu głównym znajduje się wizerunek Matki Bożej zwanej Pieczyską, malowany na desce na wzór obrazu MB. Częstochowskiej. Pokrywają go srebrne XVIII wieczne sukienki oraz srebrne pozłacane korony ufundowane w 1903 roku. Obraz doznawał coraz większej czci u miejscowej i okolicznej ludności i po dziś dzień uchodzi za Cudowny. Taką nazwę nosi również w protokołach wizytacyjnych. Brak jest jednak dokumentów, zeznań, świadków oraz materiałów archiwalnych na potwierdzenie licznych cudów. Inwentarz z 1818 roku wymienia 55 srebrnych wotów przy obrazie Matki Bożej oprócz pereł, korali i in. Do dziś pozostało tylko 7, pozostałe pochodzą z czasów współczesnych. Podczas prac konserwatorskich przeprowadzonych przez prof. Henryka Kucharskiego w 1954 roku, okazało się, iż srebrna sukienka została przytwierdzona wprost do samego obrazu. Odkryto również, że właściwy obraz został w przeszłości przemalowany nową farbą a miejscami i samą minią. Po oczyszczeniu z przemalowań olejnych ukazało się piękne oblicze Matki Bożej w sukience z bogatą ornamentacją oraz podpis Anno Domini 1613. Jednak ta data może być tylko informacją o odnowieniu obrazu w XVII w. a samo malowidło może pochodzić z XVI wieku. Obraz po konserwacji okazał się arcydziełem - szczególnie zachwycała brokatowa sukienka Dzieciątka Jezus. Konserwatorzy nie chcieli ponownie przesłaniać obrazu sukienkami, lecz nie zgodzili się na to mieszkańcy Pieczysk.

Od bardzo dawna, przy Cudownym Wizerunku MB Pieczyskiej, wisi rdzawy sierp. Według tradycji pozostawiła go tu dziewczyna, która żęła zboże w uroczystość Wniebowzięcia NMP. Bóg ukarał ją za to, sprawiając, że sierp, którym pracowała przyrósł jej do ręki. Uzdrowiła ją dopiero modlitwa przed obrazem Matki Pieczyskiej. Sam ołtarz główny z 2. poł. XVIII w. i figurami ŚŚ. Apostołów Piotra i Pawła posiada wszystkie cechy typowe dla baroku i schyłkowej jego formy – rokoka. Szczególnej figlarności dodają mu w zwieńczeniu putta trzymające złote liście akantu. Nie wiadomo jakie obrazy znajdowały się pierwotnie w ołtarzach bocznych. W 1894 roku umieszczono nowe: Chrzest w Jordanie S. Kasprzyckiego oraz Św. Maria Magdalena pędzla K. Mireckiego. W ołtarzu lewym pole zwieńczenia wypełnia obraz Św. Antoniego wraz z dwiema figurami MB Bolesnej i św. Jana Apostoła. Natomiast w zwieńczeniu ołtarza prawego św. Józef z Dzieciątkiem Jezus.

Ciekawymi zabytkami w kościele pieczyskim są również: obraz św. Tekli z XVIII w. nad wejściem do kaplicy bocznej; tablica nagrobna Józefy Sędziakowskiej(†1841) za ołtarzem głównym; tablica epitafijna Faustyny z Zielińskich hrabiny Wejslowey i jej zięcia Wojciecha Odrowąża Strasza (1. poł. XIX w.); oraz na zewnątrz kościoła nagrobek ks. Jana Piaseckiego- proboszcza parafii (zm. 7 XII 1825). Niektórzy sądzą, że jest on pochowany pod krzyżem wmurowanym w parkan otaczający kościół pieczyski. Niegdyś na wieży kościelnej, znajdowały się cztery dzwony: „wielki” Leonard; Jan; „mały” z 1779 r. oraz Maria z 1936r. W czasie II wojny światowej mieszkańcy Pieczysk zdołali ukryć tylko Marię, trzy pozostałe zrabowali Niemcy i nigdy już do parafii nie powróciły.

Matko Pieczyska nie opuszczaj nas!